Van 6 tot en met 10 november 2013 zullen in het Duitse Dortmund de Wereld Kampioenschappen rolstoel- en aangepast badminton worden gehouden.
Badminton Nederlande heeft 6 selectieleden geselecteerd om mee te mogen doen. Dit zijn Eddy Boerman (BC Poona), Willy Weijers (BC Poona), Jordy Brouwer van Gonzenbach (BC Gilzen), Ilse van de Burgwal (BC Amersfoort) en de KIS leden Inge & Timo Bakker.
We zullen u via deze pagina op de hoogte houden van de ontwikkelingen.
7 november 2013 – weer thuis…..
Niet mogen spelen omdat je niet de gewenste handicap hebt. Nee, dat is geen discriminatie maar classificatie. Hoe leggen we dit anno 2013 uit? Daar we de laatste vijftig-zestig jaar wereldwijd onze stinkende best doen om discriminatie uit te bannen, gebeurt dit dus gewoon onder je neus.
Maar kun je dan niet badmintonnen tegen mensen met een soortgelijke handicap? Nee, de BWF wil dat je een andere sport gaat doen. Je bent niet meer welkom op hun toernooien.
Deze beslissingen zijn gewoon hamerslagen tijdens de BWF meetings in Maleisië waarbij alle landen zijn vertegenwoordigt. Ik begrijp het wel, mensen verwachten gewoon niet dat dit in een moderne maatschappij nog plaatsvind. Maar lees het relaas wat nu weer op het WK in Duitsland is gebeurd:
Daar staan we weer. Met beide voeten terug op aarde. In het kort:
Nederland stuurt 6 para sporters naar het WK para badminton in Duitsland. Twee waren al geclassificeerd, de overige 4 nog niet. En deze zijn alle vier onverrichte zaken naar huis toe gestuurd. Geen classificatie (of een onbedoelde).
Hoe is dit uit te leggen?
De BWF (wereld badmintonbond) wil graag paralympisch worden. Voorheen waren er drie categorieën in het rolstoelbadminton. WH1 ; WH2 & WH3. Simpel gezegd:
WH1: voor sporters met een hoge dwarslaesie;
WH2: voor sporters met een lage dwarslaesie;
WH3: voor de overige sporters welke niet staand kunnen spelen. Dan praat ik dus over mensen welke legitiem in een rolstoel zitten en spelen. Maar niet aan de standaard van WH1 & WH2 voldoen.
Om paralympisch te worden hebben ze de WH3 klasse geschrapt. Daarnaast hebben ze heel stellig een aantal handicaps in een lijst opgenomen die in de overgebleven WH1 & WH2 klasse mogen spelen. Er wordt dus niet gekeken naar de beperking die iemand heeft, maar naar het etiket ‘handicap’ van de sporter. Zo zijn ook handicaps gewoon uitgesloten van deelname.
Ik snap dat je bij de classificatie en de indeling van de spelers rekening moet houden met beperkingen. Omdat anders de ene beperking een voorsprong kan hebben op de andere. Dat lijkt me duidelijk. Het is dus de kunst om de bandbreedte op te zoeken binnen de beperkingen van de mensen. Als dus uit wordt gegaan van datgene wat een sporter wel kan, kun je deze indelen.
Hoewel de BWF zich verschuilt achter het IPC (International Paralympisch Committee), schrijft het IPC zelf in hun ‘position statements’:
‘ Note that while it is common to refer to “classifying athletes”, the IPC takes this opportunity to reinforce that the unit of classification in Paralympic systems should be impairments, not athletes. This distinction is important because it reinforces that each athlete is a unique, sentient human being whose diversity and individuality cannot be captures by assigning a label or a class. ‘
De BWF slaat dus de plank volledig mis. Het meest schrijnende van alles vind ik nog de wijze waarop de (over het algemeen Aziatische) artsen ongevraagd ‘advies’ verstrekken aan de sporters. Daar komen de sporters helemaal niet voor. Een Zuid Amerikaanse sporter met TWEE onderbeen amputaties werd geweigerd in de rolstoelklasse. Ze kreeg het advies om haar benen verder te laten amputeren om zo wel mee te kunnen spelen in een rolstoel. Of ze schaft twee sportprotheses aan om staand te gaan spelen. Voor mensen die het niet breed hebben, en niet zoals in Nederland een perfecte ziektekostenverzekering hebben, is dit schokkend te horen. Zij heeft alleen vanuit medisch en financieel oogpunt de gelegenheid om vanuit een rolstoel badminton te spelen. Het is dan ook de grootste waanzin dat zij, de halve wereld bereisd, hier op het WK te horen krijgt, jammer je mag niet meedoen.
Ook ik zelf, en andere Nederlandse spelers kregen te maken ongevraagd advies. Zo werd bij mij zelf één van mijn beperkingen direct van het lijstje geschrapt omdat deze niet op het lijstje met toegestane beperkingen stond. Vervolgens kreeg ik het advies een operatie uit te laten voeren aan mijn rug, terwijl dat juist uit medisch oogpunt is uitgesloten door de eerder geschrapte beperking. Daar ik de ervaring heb dat de Nederlandse arts zich absoluut niet uitlaat over een specialisatie buiten hun eigen vakgebied, vliegen hier de adviezen om je oren. Kortom de BWF heeft zelf ook een soort artsen classificatie laten uitvoeren. Alleen de meest simpele artsen komen in aanmerking om te mogen classificeren. Uit persoonlijk oogpunt kan ik me ook niet voorstellen, dat artsen, die over het algemeen vanuit hun maatschappelijke persoonlijke betrokkenheid de medemens wil helpen, met de huidige BWF classificatieregels mensen gaan uitsluiten van sportdeelname. Dat moet tegen je borst stuiten. Vanuit rationeel standpunt gezien, moet je het juist motiveren dat deze mensen gaan sporten! Er spelen, bij de BWF, dus andere motieven mee. En daarbij wordt het belang van de gehandicapte sporter totaal over het hoofd gezien.
Dus, waar de BWF de kans mist om mensen met een beperking te motiveren om te gaan sporten en elkaar internationaal sportief te meten, zijn ze bezig om sporters aan te moedigen om te stoppen met badminton. Letterlijk wordt gezegd ga maar een andere sport doen, wij willen je hier niet hebben. Discriminatie pur sang!
Elke aangepaste sporter, op welk niveau dan ook (dus niet alleen de topsporter!) probeert, met behulp van zijn sport vanuit een diep dal te klimmen, de BWF echter doet er alles aan om een deel van deze sporters terug in dat dat te duwen.
Feitelijk heeft alles te maken met de financiering van de sport. Duw je een deel van de spelers weg, houdt je meer over voor de overige spelers. De BWF gaat liever met een select clubje sporters verder richting het IPC. De slogan van de BWF op hun site: ‘The BWF promotes a “one sport – one team” philosophy’, doet daar geen goed aan.
Mensen met een beperking weten om te gaan met teleurstellingen. Meestal komen ze daar sterker uit. Het is alleen de onmacht die gaat knagen. De BWF gedraagt zich als een onwrikbaar, sterk in de zeebodem gezonken schip. Het is schreeuwen in een woestijn, niemand die je hoort. Het is een soort tunnelvisie geworden om paralympisch te worden. Wie daarmee dan ook wordt geschaad telt niet mee! De BWF is een wereldwijde sportfederatie waarvan de para-sporters een klein deel uit maakt. Onze stem, en zeker de stem van de sporters waartegen gezegd wordt ‘ga maar een andere sport doen’, valt in het niet. De BWF wil alleen sier maken als paralympische sport. Op deze manier wordt het spelplezier van degenen die niet zijn te classificeren verziekt voor de perfecte ‘image’ van de BWF. Kijk eens hoe goed wij zijn!
Ondanks het feit dat we ons niet uit het veld laten slaan, is dit vechten tegen de bierkaai. De vele trainingsuren hebben helaas niet mogen resulteren in een deelname op het WK. Afgezien van het feit dat de BWF al een jaar bezig is geweest om onze sportrolstoelen af te keuren, hetgeen veel geld kost, hebben ze ons dus nu op de knieën gekregen door uit te sluiten van verdere deelname aan internationale toernooien. Alleen het oprichten van een nieuwe wereldwijde sportfederatie, die niet de pretentie heeft om sier te maken met paralympische waanideeën, kan het spel- en speelplezier terugbrengen voor die sporters die wel een beperking hebben en willen spelen in toernooi verband.
Dat de BWF zijn eigen ruiten in gooit blijkt ook wel een beetje uit het feit dat :
- Ze nu landen hebben ‘betaald’ om te naar Duitsland te komen en
- De toernooi kalender voor komend jaar nagenoeg leeg is.
Gemeente Beek
Voor zover ik heb begrepen gaat de gemeente Beek een poging wagen om een internationaal BWF toernooi naar Nederland te halen. Vrijdag 8 november zal daartoe een delegatie naar Dortmund reizen om deze ‘gunst’ binnen te halen. Mijn advies: ga alleen met de BWF in zee, als ze hun IPC idealen overboord gooien en ook andere sporters met een beperking laten spelen. Zo niet, organiseer dan een Internationaal toernooi waarbij alle spelers met een beperking welkom zijn, maar ga niet mee in deze farce!
Onze toekomst staat nog niet vast, maar het ziet ernaar uit dat wij gedwongen worden om een stapje terug te moeten doen. Wij danken Badminton Nederland voor het in ons gestelde vertrouwen en Annie van Daal dat wij deel mochten uit maken van de Nationale Selectie. Wij blijven ons richten op onze eigen vereniging waarbij wij het grootste plezier en motivatie halen uit het feit dat wij spelers in alle soorten en maten mogen trainen en motiveren en wel hun spelplezier kunnen geven!
Op persoonlijke titel geschreven door Timo Bakker, 7 november 2013.
29 oktober 2013
Dit kampioenschap wordt gekenmerkt door veel stress. Vooraf dus.
Ten eerste: de sportrolstoelen waarin Inge & Timo mee spelen zijn 23 oktober jl. definitief afgekeurd door de Wereld Sportbond BWF. Dit besluit, na ruim een drie kwart jaar de mogelijkheden open laten en constante brief- en mail wisselingen, komt hard aan. Inge heeft dit jaar al de mogelijkheid gekregen om haar stoel te vervangen. Timo zit met een probleem. Na het bekend worden van deze beslissing door de BWF heeft Timo in eerste instantie met zijn oude stoel getraind. Daarbij is hij wederom gevallen. Dat was de reden om destijds voor een andere sportrolstoel te kiezen die stabieler is. Daarbij is gekozen voor de ‘kneesite’ van RGK. Dit Nederlandse ontwerp is echter door de BWF zonder enige rationele vorm van motivatie afgekeurd. Kees van Breukelen, ontwerper van de stoel en zelf international classiefier heeft de BWF erop geattendeerd dat het IPC (International Paralympic Committee) niet toestaat dat materiaal wordt gekeurd. De atleet moet gekeurd worden voor zijn klasse, niet het materiaal waarmee hij speelt. DE BWF laat echter weten niets met op- of aanmerkingen van spelers of fabrikanten te maken te hebben, en keurt de stoel zonder gezien te hebben af.
Op 29 oktober heeft Timo de mogelijk gekregen om een leenstoel van DoublePerformance (www.doubleperformance.nl) te bemachtigen. Daarmee gaat hij de resterende uren voor het WK trainen.
Ten tweede: de meeste sporters moeten nog medisch gekeurd worden en een daarmee gepaard gaande classificatie krijgen. Dus het is nog lang geen uitgesproken zaak dat de spelers mee mogen doen. Dit levert ook de nodige stress op. De BWF heeft nl. de keuze bij de classificatie laten vallen om mensen te selecteren op basis van handicap in plaats van beperking. Daar zit een groot verschil tussen. Niet alle gehandicapten hebben de zelfde beperking, maar alle gehandicapten zijn wel beperkt. Er wordt bijvoorbeeld op mensen met een dwarsleasie geselecteerd. Ben je wel beperkt en kun je vanwege je beperking niet staant spelen, loop je de kans gediskwalificeerd te worden omdat je niet in het hokje van de ‘dwarsleasie patiënten’ valt. Dus zullen alle zeilen bijgezet moeten worden om de classifiers te overtuigen dat de beperking vergelijkbaar is met de handicap die voorkomt op de lijst. Alleen zodoende kan deelname verzekerd worden.
Kortom het WK is nog niet gewonnen…….